Ik ben begonnen met fotograferen toen ik werkzaam was in de jeugdhulpverlening, ik maakte veel portret foto’s van de kinderen die in het internaat verbleven. Het fotograferen bleef altijd een passie en ik probeerde meer uitdrukkingen en gevoel in de foto’s te krijgen.

Na 18 jaar jeugdhulpverlening ben ik verder gegaan in een totaal andere richting, deed vervolgens een opleiding vakfotograaf.
Bij deze opleiding leerde je op een andere manier van kijken naar personen, leerde je eigenlijk meer standaard foto’s te maken, die iedereen maakte. De opleiding heb ik afgerond maar wel op een eigenwijze manier die vaak botste met de docent.

Ik wilde meer een eigen stempel, een eigen manier van een persoon neerzetten, beter belichting, niet standaard alles in het licht geen schaduw en de klant is toch wel tevreden. Mijn passie is niet alleen maar een tevreden klant , ik wil dat de klant een of meer foto’s heeft die ze met trots delen en anderen laten zien. Onderscheid maken en de mensen afbeelden zoals ze op hun best zijn met mooie goede belichting.

Ik maak daarom ook gebruik van de beste materialen, Nikon camera en lenzen, Broncollor lampen , softboxen etc. Natuurlijk zeggen veel mensen en kenners apparatuur maakt niet de foto maar de persoon die achter de camera staat. Dit klopt helemaal maar die persoon is niks zonder ook goede apparatuur.